Week 2
Blijf op de hoogte en volg Hanneriet en Emma
14 September 2015 | Zuid-Afrika, Tugela Ferry
Umjani – Hoe gaat het
Wat gaat de tijd toch hard, alweer de 2e stageweek voorbij.
We raken al helemaal gewend aan ons leventje hier in Tugela Ferry. Het lopen van en naar het ziekenhuis, het groeten van de mensen op straat, het controleren van onze tassen bij de spar en bij het ziekenhuis…
Al lopen we soms ook tegen wat dingen aan in het ziekenhuis. Een spoedkeizersnee ligt over het algemeen ruim nog een half uur op de kamer te wachten totdat de brancard haar komt ophalen. Terwijl Emma en ik de vrouw zo snel mogelijk willen wegbrengen, gaat alles hier op zn gemak.
Elke ochtend wordt de dienst begonnen met het zingen van liederen en een gebed. Dit wordt gedaan op de postnatal ward en dat vinden wij toch wel een mooi begin van de dag.
Daarna volgt er een vergadering op de labour ward die vaak wel een poos duurt, plus dat het in het Zulu wordt gedaan, dus wij snappen er niet zo heel veel van. Wel is het bereik goed in het ziekenhuis, dus kunnen we facebook even checken.
De eerste paar dagen hebben we een aantal vrouwen opgevolgd, die helaas uiteindelijk naar de theatre moesten voor een keizersnee. Daar gaan onze bevallingen…
Dinsdag heeft Emma een tweeling bevalling mogen doen!! Alles goed met de kleintjes, de kleinste moest wel opgenomen worden vanwege zijn gewicht, 1,7kg.
Afgelopen vrijdag hadden we een babyboom op de afdeling. Om 7.30 hadden we al 3 bevallingen gedaan en terwijl we maar een ochtendje werken op vrijdag hebben we samen uiteindelijk 7 bevallingen binnen 6 uur mogen doen. Wel hadden we een slecht kindje bij 1 van de bevallingen. Hanneriet met een heel slap, blauw kind naar de opvang gerend, waar gelukkig de dokter al klaar stond. Het kindje is ongeveer 20 minuten beademend en gelukkig begon het meisje toen zelfstandig te ademen. Wat heel frustrerend is dat ze sommige spullen niet aanwezig zijn op de afdeling, zo hebben we op de afdeling geen een saturatiemeter voor een pasgeborene. Wij moesten het nu met een volwassen saturatiemeter doen, wat natuurlijk maar moeizaam gaat.
We hebben inmiddels een leuk restaurantje gevonden tegenover het ziekenhuis waar we goedkoop kunnen eten of wat drinken, zodat we even van het bereik in het dorp kunnen genieten.
Oja en het internetcafe in het dorp, heeft geen internet ;-)
Zondag zijn we met Y’rusha op pad geweest. Eerst naar een Engelse kerk in de buurt van Greytown en daarna zijn we doorgereden naar een farm waar haar man werkt en woont. Heerlijk even een dagje weg!
Wat gaat de tijd toch hard, alweer de 2e stageweek voorbij.
We raken al helemaal gewend aan ons leventje hier in Tugela Ferry. Het lopen van en naar het ziekenhuis, het groeten van de mensen op straat, het controleren van onze tassen bij de spar en bij het ziekenhuis…
Al lopen we soms ook tegen wat dingen aan in het ziekenhuis. Een spoedkeizersnee ligt over het algemeen ruim nog een half uur op de kamer te wachten totdat de brancard haar komt ophalen. Terwijl Emma en ik de vrouw zo snel mogelijk willen wegbrengen, gaat alles hier op zn gemak.
Elke ochtend wordt de dienst begonnen met het zingen van liederen en een gebed. Dit wordt gedaan op de postnatal ward en dat vinden wij toch wel een mooi begin van de dag.
Daarna volgt er een vergadering op de labour ward die vaak wel een poos duurt, plus dat het in het Zulu wordt gedaan, dus wij snappen er niet zo heel veel van. Wel is het bereik goed in het ziekenhuis, dus kunnen we facebook even checken.
De eerste paar dagen hebben we een aantal vrouwen opgevolgd, die helaas uiteindelijk naar de theatre moesten voor een keizersnee. Daar gaan onze bevallingen…
Dinsdag heeft Emma een tweeling bevalling mogen doen!! Alles goed met de kleintjes, de kleinste moest wel opgenomen worden vanwege zijn gewicht, 1,7kg.
Afgelopen vrijdag hadden we een babyboom op de afdeling. Om 7.30 hadden we al 3 bevallingen gedaan en terwijl we maar een ochtendje werken op vrijdag hebben we samen uiteindelijk 7 bevallingen binnen 6 uur mogen doen. Wel hadden we een slecht kindje bij 1 van de bevallingen. Hanneriet met een heel slap, blauw kind naar de opvang gerend, waar gelukkig de dokter al klaar stond. Het kindje is ongeveer 20 minuten beademend en gelukkig begon het meisje toen zelfstandig te ademen. Wat heel frustrerend is dat ze sommige spullen niet aanwezig zijn op de afdeling, zo hebben we op de afdeling geen een saturatiemeter voor een pasgeborene. Wij moesten het nu met een volwassen saturatiemeter doen, wat natuurlijk maar moeizaam gaat.
We hebben inmiddels een leuk restaurantje gevonden tegenover het ziekenhuis waar we goedkoop kunnen eten of wat drinken, zodat we even van het bereik in het dorp kunnen genieten.
Oja en het internetcafe in het dorp, heeft geen internet ;-)
Zondag zijn we met Y’rusha op pad geweest. Eerst naar een Engelse kerk in de buurt van Greytown en daarna zijn we doorgereden naar een farm waar haar man werkt en woont. Heerlijk even een dagje weg!
-
15 September 2015 - 18:30
Mies Pellikaan:
Wat fijn om een update van jullie te lezen.
Ik zie nu al uit naar jullie volgende reisverslag.
Nog een mooie tijd daar! -
15 September 2015 - 20:00
Oma Pellikaan:
Hallo meiden,
heel leuk om jullie zo te volgen in Afrika.
Mooi verslag van jullie; heel interessant om zo wat te horen en te zien.
Fijn dat je er ook wat foto's bij zijn.
Ik kijk uit naar verder nieuws!
Groetjes van oma Pellikaan en oom Bas.
-
25 September 2015 - 23:22
Marielle(Buurtzorg) :
Super gaaf Hanneriet om wat over je avontuur te lezen!
Wat zal je veel meemaken zeg! Mooie dingen en minder mooie dingen denk ik stop ze in je rugzak en je hebt er wat aan voor de rest v je leven!
Succes nog!
Groetjes Marielle
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
